تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم‌تحرک

شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم‌تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم‌تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به‌صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه‌گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه‌گیری خونی، به‌منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین به‌عمل آمد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمرۀ حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ‌یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمرۀ حافظه و بیان هیچ‌یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته‌های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می‌تواند به بهبود حافظه منجر شود.